Sunday, July 20, 2014

ඇහැල මල් වැටෙන ලී බංකුව ........








වෙනද වගේම වැඩ ඇරිලා

හවස හතරට විතර මන් lionel wendt එකට යන්න පිටත් වුණා .......

හුග කාලෙකින් මන් lionel wendt එක පැත්තේ ගිහින් නෑ

ඒ කාලෙනම් අර නාට්‍යයට මේ නාට්‍යයට
අර art එකට මේ art එකට
හැම මගුලකටම එකේ 


මේකත් office එකේ CSR එකක්
ගෙද‍ර යන්න හදිස්සියට bag එකත් කරට දාගෙන
දුවල ගිහින් 138ක වාඩි වුණා ....
හොද වෙලාවට එදා bus එකෙත් සෙනග අඩුයි 


හරියටම අවුරුදු 04 කට පස්සේ
වෙන කාටවත් කියල කර ගන්නම බැරි නිසා යනවා මිසක්
හිතකින් යන ගමනක් වුනේ නෑ.
bus එක පටන් ගත්ත වෙලේ ඉදලා
පස්සට අදිනවා වගේ ...


හිත පුරා මහා වැස්සක් වගේ
අකුණු ගහනවා හෝ ගගහා ,
තවත් දරාගෙන ඉන්න බැරි කමට,
බෙරේ වැව ලගින් මන් හෙමිහිට Bus එකෙන් බැස්සා 


එකපාරටම ආපු හුලං පාරක්,
මගේ සාරි පොට වැව දිහාට ඇදන් යන්න හැදුවා.
එතකොටම හුලන් පාරත් එක්ක මන් දැක්කා .....
යන්තම් සාරි පොට අතරින් මන් දැක්කා .....

මන් ලෝකේ වැඩිපුරම ආදරේ කරපු , ආදරේ විදපු තැන
දෙවියනේ තවමත් එතන ඒ විදිහමයි නේද ?? 


පාට පතුරු ගිහින් තිබුනත්
වටේටම කොළ හැලිලා , අතැරලා දාලා තිබුනත් ...
ඇහැල ගහ යටින් හැංගිලා තියෙන
ලී බoකුව ,,,,


අනේ දෙවියනේ ,
අපි කෙසෙල් කොලේ බත් බෙදාගෙන කාපු ,
තරගෙට ඇහල මල් පොකුරු වලට හුලන් පිබපු ,
රෑ එලි වෙනකම් කෝලම් කතා කියවපු,
පස්සේ පස්සේ ,තුරලට වෙලා, වැස්සේ සීතලට ගුලි වෙලා උන්නු ,
වැව් සුළගට සින්දු කියපු
පිස්සු සින්දු අහගෙන home work කරපු .....
Bus එක එනකම් සුදු වැල්ලේ මාපට ඇගිල්ලෙන් චිත්‍ර ඇදපු ,,,,
ඒ ලී බංකුව .... 


ඒ උණුහුම ආයි විදින්න මට බෑනේ දෙවියනේ ....
ලී  බන්කුව දිහා ආයෙත් නොබලාම මන් අනික් පැත්තට හැරුණා ,
එතකොටම සුළගට ගහගෙන ආපු ඇහැල මලක්, මගේ උරහිසේ වැදිලා දෙකකුල් ලගට ඇද වැටුනා.
අනේ යන්න එපා කියන්න වගේ .... උරහිසින් ඇදල නවතින්න කියන්නා වගේ
ඒ ඇහැල මල අතට ගුලි කරන්, මන් ආපහු හැරුණා 


හිත කිසි දෙයක් නොතේරෙන්න ගල් ගැහිලා ඉද්දි ,
මන් හෙමිහිට අතින් ඇහැල මල් අයින් කරලා
ලී බැංකුවේ වාඩි  වුණා ... අවුරුදු ගානකට පස්සේ, ඉස්සර විදිහටම  


මට, මටත් වඩා ආදරේ කරපු
හිසකේ ගහකටවත් කරදයක් වෙන්න නොදී මාව ආදරෙන් බලා ගත්තු ,
මුළු ලෝකෙටම ආඩම්බරෙන් කෑ ගහල කියන්න පුළුවන් ඇත්ත ආදරයක් මට දුන්නු ,
මගේ තුරුලේ මුළු ලෝකෙම හෙව්ව ....
මගේ හිනාවෙන් ජීවිතයම දිනපු ....
හැම වෙලාවේම මට ආදරේ කරපු ....
ලී බන්කුවට වෙලා
මන් එනකම් වේලි වේලි පැය ගානක් හිටපු ....
නුබ ,
මටත් හොරෙන් නෑවිදින් ඉන්න වුණා  


කිසි කෙනෙක් නොදැන හිටපු අපේ ආදරේ නිසා
සති තුනක්ම බලන් හිටියට පස්සේ මම එදා තීරණය කලා,
නුගේගොඩ තියෙන පන්තියට තනියම යන්න
සති තුනක් කියන්නේ, කල්ප ගානක් වගේ .....
ලී බන්කුව උඩ ඔයා නැතුව මන් පැය කීයක්නම් වැල්ලේ චිත්‍ර ඇද ඇද ,මග බලන් ඉන්න ඇතිද
අද නැත්නම් හෙට එයි කියා කියා .....
මන් කොච්චර නම් බලන් ඉන්න ඇතිද ,
බලන් ඉදල ඉදල, හරි යන්නෙම නැති තැන
තනියම ඔයාව දන්න කාවම හරි හොයාගෙන
මන් එදා නුගේගොඩට ගියා 


ගොතපු කොණ්ඩෙට ඇහැල මල් ගහගෙන ....
හම්බ වුනාම බනින්න කට පුරා ලෑස්ති වේවි, නුගේගොඩ Bus එකට මන් නැග්ගා .
shutter එක ලග වාඩි වෙලා , ඔයාට මොන දෙයක් වෙන්න ඇතිද කියල හිත හිතා ....
මන් නුගේගොඩ ලං වෙද්දීම , හුරු පුරුදු මුණක් දැකල ආයිත් හැරුණා ,
ඔව් ඒ ඔයා තමයි , ඔයාගේ ලස්සන හිනාව එක්ක ,
හරි අපූරු මුණු පොඩ්ඩ ,
අනිච්චාවත සංකාරා පද පේලි එක්ක මට ඒ වෙලාවේ ගැලපුනේ නෑ ...


හිතට දැනුණු තොන්තුවට Bus එකෙන් මන් බැස්සේ අවිස්සාවෙල්ලට කිට්ටු වෙලා
ආපහු හිත හැරුණු අතේ ගිහින් රෑ වෙද්දී යන්තම් ගෙට ගොඩ වුණා ...
තාමත් ඒ මරණ දැන්වීම මට පේනවා ...
යන්තම් දැක්කත් , අන්තිම වතාවට මන් ඔය මුණ දැක්කේ මරණ දැන්වීමකින්,

මට අවුරුදු ගානක් ආදරේ කරපු.
මේ ලෝකේ කාටත් වඩා ආදරේ කරපු ඔයා මටත් නොකියා යන්න ගිහින්
සති ගානක් පුරා හිත ඔද්දල් වෙලා, සහලෝල උණ ගත්ත,...
කා එක්කවත් වැඩි කතා බහක් නොතිබුණු, මන් results out වෙලා A /L ගොඩ කියලා තේරුණාම
කොළබට ටිකක් ඈතින් job එකක් හොයා ගත්තා ...
එදායින් පස්සේ ආයි මේ දැක්කමයි  ...


ඒ ඇහැල මල් වැටුන , බේරේ වැවේ හුලගින් සිසිල් වුණ
සුදු වැල්ලේ තියෙන, පාරට හැංගුන පරණ ලී බංකුව ....
කදුලුවලින්ම දියවුණ දවස්වල , වැඩත්  එක්ක ඒ රහස් ,ඒ අහිංසක ආදරය
මන් කාලයටම බාර කරලා ,හිතේ මහා පතුලට දාලා වහලා දැම්මා 


ඒ හුස්ම සද්දේ, ඒ හිනාව, ඒ කතාව,
 මේ ලී බංකුව ළග ඇහෙන්න වගේ
මන් ආපු වැඩේ නවත්තලා ඉස්සර වගේ ඇහැල කොළ අතරින්
තරු පායනවා බලාන හිටියා .....
යන්තම් සීතල වේගෙන එද්දී
හෙමීට සුදු වැල්ලේ ඔයාගේ නම ලියලා ...
මන් ඇහැල මලක් එදා වගේම කොණ්ඩෙට ගහගෙන
හෙමීට බේරේ වැවේ වතුරට එබුණා.


ඒ වතුරෙන් අදත් ඔයාගේ මුණ මගේ උරහිසේ හිස තියන්  ඉන්න හැටි
සද එලියට මට පෙනුණා ...
මරණ දැන්වීමෙන් දැක්කට පස්සේ ඔයාගේ සුදු අහිංසක මුණ,
 මන් ආපහු වැවු වතුර අතරින් බලාන හිටියා ...
ආයිමත් ඇහැල මලක් වතුරට වැටිලා
ඔයාගේ චායාව මගෙන් ඈතට අරන් ගියා ...
හරියට , ඉස්සර වගේ ,
මගේ මැණික  දැන් රෑ වෙලානේ පරිස්සමින් ගෙදර යන්න කියන්නා වගේ ....


ඒ ඇහැල මලත් අතේ ගුලි කරන්
අපේ රහස් කතා , ඇහැල මල් වලටයි , ලී බන්කුවටයි
ඉතිරි කරලා  මන් ආපහු හෙමීට කාලෙකට පස්සේ
ඇහැල මල් සුවද එක්ක ගෙදර යන්න පිටත් වුණා ......


~ R.F. ~

Saturday, July 12, 2014

නුබ හරිම දගකාරයි



මුලුගතම වෙලාන,

දැවටි දැවටී හදිස්සියට.

තොල්පෙති වියලාන ,

කෙස්වැටියම  අවුල් කර.

හීනියට හිරිගඩු ඇති කරාන,

සළු ගතින් මුදාලන, 

දෙනෙත් අඩවන් කරන.

නුබ,

හරිම දගකාරයි

.

.

.

.

සුළග 

~R.F~

Saturday, July 5, 2014

දියකිදුරියක් තරමටම ......


 ඉස්සර ඉදලම මම මුහුදු හුළගට , ඈතින් ඇහෙන ගුම් ගුම් ගාන
මුහුදෙ සද්දෙට හරියට ආස කලා ....

ඉස්සර , හුග කාලයක්ම අපි හිටපු ගෙදර තිබුනෙ මුහුද පෙනෙන මායිමේ
තාප්පේ එල්ලීගෙන ,මම ඉස්සර මුහුද දිහා බලාගෙන ඉන්නවා ....

කොච්චර මුහුද ලග හිටියත් නුවර ඉන්න කෙනෙක් තරමටවත් රැල්ල පාගන්න යන්න මට වුනේ නෑ

ඒ නිසාද මන්ද ,දුරින් ඉදන් වැටකෙයියා මල් වලට මන් තවත් පෙම් බැන්ද .....

රෑට රෑට ගේට්ටුවේ අග්ගිස්සෙන් ඉස්සි ඉස්සි මන් හද එලිය මුහුදට වැටිලා තියෙන හැටි බලනවා

සන්සුන් මුහුදට රිදී පාටට හද එලිය වැටිලා තියෙනවා තරම් ලස්සන දෙයක් තවත් නෑ ....

වාරකන් කාලෙට, හෝ හෝ ගාන සද්දෙට කොච්චර කන් පෙති හුරු වෙනවද කිව්වොත්ඒ නැළවිල්ල නැතුව නින්ද යන්නෙත් නැති තරම් ......

හෙළි හෙළිය්, කියා කියා අමාරුවෙන් දැල් ගොඩ  අදින සද්දේ,ජනෙල් දොරවල් හොලවාගෙන මහා හයියෙන්  ඇදී යන කොච්චි සද්දේ , අපිට වෙලාව කියන ඔරලෝසුවක් වුණා....


උදේට school van එක එනකම් මන්,රේල් පාර  ලගට හොරෙන්ම යනවා

ඈතින් කියා ගන්නවත් බැරි ලස්සන පාටක් වලකුලුවලට එතකොට වැටිලා තියෙනවා,උදෙන්ම ඉස්කෝලේ යන නිසා මුහුද දකින්නේ ආයිත් රෑ වෙලා....

දුක හිතෙත්දී ඒ මුහුදු සුළග, හිත ලගම ඇවිත් දැවටෙනවා වගේ...
දරා ගන්න බැරුව හිත ඉකි ගහද්දි , මුහුදු සද්දේ ගුම්ගුම් ගගා මගේ තනියට ඉකි ගහනවා වගේ...


අදටත්, ඒ මුහුදේ ලුණු පිරුණු අපුරු සුවද , හිත පුරා  මුළු හදවතමට පුරව ගන්නවා හදවතින් මගේ මුළු ගතටම ඒ අතීත සුවද විසුරුවලා....

මුහුදු රැල්ල වගේ ආයි  ආයි  ජීවිතේට මුණ දෙනවා

අද ආයිත් ගෙදර ගියොත් මුහුද බලන්න මට,ගේට්ටුවෙන් ඉස්සි ඉස්සි බලන්න ඕනවෙන එකක් නෑ
කාලයත් එක්ක අපි කොච්චර ලොකු වෙලාද  , ජීවිතේ කොච්චර වෙනස් වෙලාද
එත් මේ හති වැටි වැටී දුවන ජීවිතෙන් , චුට්ටක් නැවතිලා මුහුද දිහා බැලුවහම …..

ඒ මුහුද තවමත් ඒ වගේමයි  ....ගුම්ගුම් ගගා අඩගහනවා ... රැල්ලේ හැපී හැපී හිනා වෙන්න ....

සුලන් හමලා ඇදන් යන්න හදනවා ,හොරෙන්ම හද එළියෙන් හැඩවෙලා ඇති හැටි බලන්න ... 

එන්න බැරි වුනත් එදා තරම්වත් .....

දියකිදුරියක් තරමටම,

ආදරෙයි හැමදාම, 

මන් මගේ මුහුදට .......   

 ~R.F~